Padelbanen aangelegd en gereed: toch nog even geduld?

Padel is ongekend populair. Om hun toekomst veilig te stellen en hun ledenbestand op peil te houden zien bestaande tennisverenigingen de noodzaak om hun complex uit te breiden met padelbanen. Maar bestaande geluidnormen laten weinig tot geen ruimte hiervoor.

Geluidspecialisten Corine Laman en Willem Jan van Empel zijn eensgezind. “Padel veroorzaakt meer geluid dan tennis”. Het is intenser. Ander materiaal, andere speelomgeving, ander publiek, meer deelnemers per wedstrijd. Al die factoren dragen eraan bij dat padel gepaard gaat met meer geluid. De bestaande geluidnormen laten verenigingen vaak weinig tot geen ruimte om uit te breiden en zo nog meer geluid voort te brengen. Nieuwe akoestische onderzoeken laten dan zien dat verenigingen met normale tennisactiviteiten in veel gevallen al de geluidnormen overschrijden. Als daar ook padel bij komt, is het einde zoek. Het helpt ook niet dat omwonenden in de voorbereidende fase al voor geluidhinder vrezen, sinds Arjen Lubach op landelijke televisie heeft verteld dat padel een ‘soort kruising is tussen tennis, squash en heimachines’.

Twee sporen

Corine vertelt dat er over de bijbehorende procedures nog veel onduidelijkheid heerst, zowel bij gemeenten als verenigingen. “We onderscheiden eigenlijk twee sporen bij de wens voor een padelbaan: de bouw ervan en het gebruik ervan. We zien vaak dat verenigingen bij hun gemeente eerst een bouwvergunning aanvragen. Is zo’n vergunning verleend, dan betekent het strikt genomen dat de faciliteiten voor padelbanen gebouwd mogen worden. Maar de verleende vergunning zegt niets over de daadwerkelijke activiteiten die er daarna plaats gaan vinden.
Pas als de daaropvolgende milieumelding voor activiteiten ook is goedgekeurd, mag het terrein benut worden voor padel.” Ze relativeert: “Ik snap de misvatting hoor. Een vereniging of bedrijf denkt: ‘Ik heb toch de vergunning gekregen?’ Ja, maar daarmee is het dus nog geen gelopen race. Het zijn vaak vrijwilligers die deze opgave op zich nemen. Ze weten niet van de hoed en de rand. Kun je het ze kwalijk nemen?” “Ik vind van niet”, zegt Willem Jan. “Maar ze moeten er wel rekening mee houden, en het liefst op tijd, om teleurstellingen en vertraging te voorkomen.”

Onderzoek

Aanvragers moeten dus goed nagaan of binnen de bouwvergunning voldoende maatregelen zijn meegenomen om binnen de geluidnormen te blijven. “Idealiter wijst een gemeente de aanvrager daar al op zodra de aanvraag voor de bouwvergunning binnen komt”, zegt Corine. “Dat ze rekening moeten houden met afstand tot de omwonenden bijvoorbeeld. Eenmaal na een milieumelding moet een akoestisch onderzoek uitsluiten dat normen worden overschreden. Zo’n onderzoek loopt voor een gemiddelde vereniging al aardig in de papieren, maar als daarna toch nog aanpassingen aan de baan gedaan moeten worden, zoals speciale geluidwerende schermen, slaat de paniek helemaal toe, want vaak is daar helemaal geen geld meer voor.”

Politiek

Daar begint de complexiteit rondom het padelvraagstuk pas écht. “Uiteindelijk moet de gemeente een keuze maken hierin. Verenigingen dringen er bij hen op aan dat er maatwerkvoorschriften moeten komen. Met andere woorden; de gemeentelijke bestuurder moet af durven wijken van de geldende geluidnormen en de maximum grenswaarde verhogen. ‘Want vier padelbanen met daartegenover een investering van een ton voor een scherm, dat staat niet in verhouding’, wordt nu vaak gezegd. De financiële middelen zijn er niet bij de verenigingen, dus érgens moet er ingeleverd worden. Samen met de gemeenten moeten we nagaan wat bij zo’n aanvraag redelijk is. Hoeveel kosten mag zo’n club maken voor de nodige maatregelen? En in hoeverre komt de gemeente hun tegemoet? Zonder dat daarbij de belangen van omwonenden uit het oog verloren worden?”

Gezamenlijk

Enige relativering is tot slot wel op zijn plaats. “Padel is een hype. De populariteit bereikt nu een hoogtepunt maar zwakt vermoedelijk ook weer af”, zegt Corine. “De gevoeligheid rondom de procedures en maatschappelijke aandacht zijn nu alleen buitenproportioneel omdat er vooralsnog geen eenduidige oplossing is die alle partijen evenredig tevreden stemt. En dan moet je bedenken dat het nu winter is en er überhaupt geen padel wordt gespeeld. Als het straks voorjaar is en er ’s avonds weer padel gespeeld wordt is de situatie precair. Juist op het moment dat omwonenden in de avonduren voorzichtig weer gaan genieten van de zachte weeromstandigheden wordt de verdraagzaamheid op de proef gesteld. Het is de kunst om het vóór die tijd gezamenlijk in goede banen te leiden.”